Filmbesprekingen

Quote :: Ik heb altijd al een zwak gehad voor science-fiction. Geen idee waarom eigenlijk, maar al zo lang ik me kan herinneren, ben ik verzot op alles wat maar enigszins met de ruimte te maken heeft. Van de maatschappelijke kwesties uit Star Trek tot de avontuurlijke exploten in Star Wars, het ging er allemaal in. En naarmate een mens ouder wordt, leert hij ook de engere science-fiction kennen. Ik kan me nog levendig herinneren dat de eerste keer toen ik 'Alien' zag, ik quasi achter de zetel kroop vna angst. Ik was dertien. Om maar te zeggend at die film een enorme impact op me had, zowel op visueel als op gevoelsvlak. Los van het feit dat Giger's ontwerp geniaal was, sprak zo'n perfect organisme ook geweldig tot de verbeelding. Dito trouwens voor de Predator. Hoe kan je een ras van jagers, die behoorlijk eervol tewerk gaan (los van het feit dat ze mensen afslachten, maar enkel de gewapende) nu niet cool vinden?
That being said, komen we aan bij de 'Alien vs Predator'-reeks. Toegegeven, de eerste was behoorlijk crappy, maar met verstand op nul nog best te pruimen, als je even de volledige uitgebouwde geschiedenis van beide rassen even compleet buiten beschouwing liet. En sinds een paar dagen het vervolg gezien: 'Requiem'.
Het idee van de Predalien was best wel cute, en eerlijk is eerlijk: het ontwerp ziet er ook best cool uit. Probleem nummer één: cool, niet angstaanjagend. Probleem twee is, zoals wel vaker met dit soort films: te weinig wezens, te veel nutteloze en oninteressante menselijke personages. (zie ook 'Transformers') De acteerprestaties zijn om te huilen, al zijn de stupide dialogen best wel geinig als je (zoals ikzelf) verzot bent op campy stuff en foute horror.
Nog zo'n mankement is de wel héél erg duistere beeldvoering. Met een volledig verduisterde kamer valt er nog net wat te zien, maar anders zie je dus werkelijk geen steek. Intentioneel? Bwa, het is ook maar een flauwe verklaring. Meer angstaanjagend? Nou... Nee. Het compleet ontbreken van enige suspense is werkelijk onvergeeflijk. Dan maar naar de bloederige delen. Bloederiger dan de vorige? Nou, ook niet echt. Iemand het werkelijk geschift gore spektakel van 'Alien Resurrection' al vergeten? Dacht ik niet. Hier valt het dan ook behoorlijk mee. Enkel de scene op de materniteit is met enige fantasie 'goor' te noemen, maar dan nog. Op vier seconden tijd heb je 't ook al gehad. Meest geniale scene is echter die waarin het lekkere blondje op de vlucht slaat voor een alien en per ongeluk gespietst wordt door een wapen van de Predator, die net daarvoor twee Aliens had uit de weg geruimd. Toegegeven, één geniale vondst. Het grootse gevecht tussen de Predator en de Predalien valt trouwens lelijk tegen: veel te kort en te chaotisch.
Al dit zou kunnen leiden tot de veronderstelling dat ik deze film rotslecht vond. Ja en nee. Ja, de film zuigt werkelijk de pannen van het dak, but hey, het heeft Aliens, een Predator en een hoop mensen die – als ze geen debiele dialogen spuien – op leuke manieren aan hun eind komen. Met verstand op nul is dit best te pruimen. Wie een goeie film wil, doet er goed aan de eerste twee Alien-films of de twee Predators te bekijken.
Los daarvan nog deze kleine bedenking: waarom gaat de Predator altijd dood? Waarom kan die niet gewoon het boeltje opruimen en dan naar huis gaan? Eerlijk, je zou toch wensen dat de mensen allemaal doodgingen, als dat coole figuurtje tenminste zou blijven leven?