Lords of metal E-zine has a point and a pirate!

Soms leest ge wel eens van die dingen die gepost worden op het internet over muziek waarbij ge denkt"waar zijn we toch mee bezig". Tieners die commerciel kutgroepje X "THA BEST" vinden. Whiners die naar tmf sms'n dat huidig clipje"geniaal is en alle haters zijn idioot" ect ect...

Allemaal straffe statements, de ene wat opgelegder als de andere, uiteraard.
Bij muziek ervaar ik vaak het volgende, soms vind je iets slecht, een tijd later pas zie je er de kwaliteit van in, of net andersom(tv muziek buiten beschouwing gelaten natuurlijk).

Nu waarom deze topic? Ik lees af en toe eens stukjes op de website Lords of metal. Deze keer vond ik het voorwoord zo prachtig dat ik het wil delen.
http://www.lordsofmetal.nl/foreword.php

Quote :

De halve wereld schijnt het te vieren, in Nederland snapt niemand het meer, maar de gehele dag heb ik de volle betekenis er van mogen ervaren. Vandaag is het namelijk 1 mei, ‘Dag van de Arbeid’, en na een fijne dag op het werk wachtte er bij thuiskomst ook nog de nodige last-minute klussen die alles te maken hadden met het online gooien van alweer een nieuw issue van Lords Of Metal, nummer 59 alweer. Een mens zou er bijna moe van worden…

Nu word ik dat wel eens, maar niet zozeer van hard werken, want dat schenkt meestal een voldaan gevoel, zeker als de resultaten naar wens zijn. Neen, ik word wel eens moe van mensen die het op de ene of andere manier niet kunnen hebben dat hun favoriete bandje een wat minder gunstige recensie dan zij voor mogelijk hadden kunnen houden krijgen op LoM, en vervolgens in de pen klimmen om de auteur en de rest van LoM eens ernstig de les te lezen. Elke maand kan je in de brievenrubriek wel van dat soort epistels vinden. Sommigen blind van woede en gespeend van iedere subtiliteit, anderen weer goed beargumenteerd en hier en daar zelfs best wel zinnig. LoM piepels zijn namelijk mensen, en mensen maken fouten. Daar mag de lezer ons best op wijzen.

Maar er is één opmerking die in al dit soort brieven terugkomt: het gebrek aan 'objectiviteit'. En laat dat, mijn waarde lezers, juist hetgeen zijn waar ik nou zo moe van word. Laten we bijvoorbeeld eens beginnen met de definitie van 'objectief': …zich bepalend tot de feiten, niet beïnvloed door eigen gevoel of door vooroordelen…. Als je deze definitie letterlijk zou nemen is het onmogelijk om allerlei waarde oordelen mee te nemen in een recensie. Mijn mening bijvoorbeeld over geluid, beeld, aankleding, uiterlijk, spel en noem het allemaal maar op zijn niets meer of minder dan een uiting van mijn persoonlijke gevoelens over de prestaties die een band neerzet op het podium of geluidsdrager. Met andere woorden, een subjectief verhaal, waar je het mee eens kan zijn of niet, slechts bedoeld om de lezer een indicatie van het gebodene te geven. En laten we de definitie van het woord 'recensie' er voor het gemak er ook eens bijhalen: …kritische beschouwing van een werk van kunst of wetenschap in een krant of tijdschrift…. Inderdaad, de twee definities bijten elkaar. Heeft U namelijk wel eens een recensie gezien die zuiver en alleen onomstotelijke feiten presenteert? Nou, ik moet de eerste nog lezen. Alle recensies (ongeacht het onderwerp) die ik in mijn leven voorbij heb zien komen waren een mengeling van feiten en persoonlijke interpretaties, ongeacht of de schrijver nu verstand van zaken had of niet. Met andere woorden: zodra een journalist ergens iets van vind bestaat objectiviteit niet meer en wordt het een persoonlijke mening, of het nu een hoera verhaal betreft of een afzeik artikel.

Maar waar ik me het meest aan stoor is het inconsequente gedrag wat vele boze brievenschrijvers ten toon spreiden. Immers, gebrek aan objectiviteit is schijnbaar alleen een onoverkomelijk probleem als het een negatieve recensie betreft. Dan is het huis te klein en zijn we hier een stel incompetente boeren die het recht niet hebben om zulke lelijke dingen over hun favo bandje te schrijven. Hebben we echter een mooi en positief verhaal over dezelfde band geplaatst (wat in weze net zo subjectief is) dan hoor je hooguit dat het een fantastisch verhaal is en dat we zo lekker bezig zijn. Ik geef meteen toe dat het laatste altijd een stuk leuker is om te lezen, maar uiteindelijk is er slechts één ding echt belangrijk: wat jij er zelf van vind. Recensies zijn niets meer of minder dan een hulpmiddel bij het zoeken naar goede muziek, en wat goed of slecht is bepaal je lekker zelf. Wat een schrijver alhier van bandje A of B vind is niet zaligmakend noch dogmatisch, maar slechts een eigen mening, gestoeld op eigen gevoelens, ideeën en ervaringen. Een mening die net zo veel of weinig waard is als die van een ander, alleen staat het nu toevallig op een beeldscherm. Als je er wat aan hebt is dat mooi, en zo niet, ook goed. Dan kijk je gewoon even bij de collegae online of op papier wat zij er van vinden.

Tot zover mijn kijk op de toestand in de wereld, voor de rest ga je maar lekker zelf lezen wat voor onzin we weer hebben bedacht en opgeschreven over de door ons zo geliefde Metal. Opmerkingen, aanmerkingen, tips, informatie, aanbiedingen en verwensingen zijn zoals gewoonlijk weer welkom op de bekende adressen/locaties, en mocht je zelf ook iets willen bijdragen aan LoM, schroom dan niet, maar neem gerust contact met ons op, wie weet kunnen we zaken doen. Lords Of Metal issue 60 zal rond 1 juni verschijnen, tot dan.

Namens het team,

Horst

Jaja onze Horst is kennelijk niet alleen een Pirate met een rubberen kieken.

curiosity killed the chick

of was het nu gewoon een hond?